LAS VEGAS – Halverwege haar eerste nummer op een residency-debuut dat velen nooit hadden verwacht, zegt Adele: “I’m so happy.”
Terwijl de van nature aanbiddende menigte van 4.100 vergevingsgezinde fans vrijdag het refrein van “Hello” van de Britse superster de lucht in joeg, glimlachte Adele, haar zenuwen zichtbaar opgelucht.
Ja, hij was gelukkig.
Haar toegewijden – van wie velen duizenden dollars hebben uitgegeven om op te scheppen over de eerste van 32 ‘Weekends with Adele’-concerten in Caesars Palace – waren opgetogen.
En welke productieproblemen de 34-jarige Adele er ook toe brachten om haar oorspronkelijke reeks shows minder dan 24 uur voor de aftrap in januari te annuleren, nou, haar instinct was ongeëvenaard.
Deze vernieuwde artistieke expressie is een indrukwekkende twee uur, zelfs voor de informele Adele-fan (te oordelen naar de ticketprijzen zat dit multi-generatiepubliek vol met de meest die-hard fans).
Opnieuw matchen?:Beyoncé en Adele zullen opnieuw strijden om de hoogste eer bij de Grammy Awards van 2023
Adele’s introductie was opwindend, met flitsende video-elementen die de lengte van het enorme Colosseum-podium beheersten en nummers van haar tweede album uit 2011, “Take it All”, “21” en “Water Under the Bridge.” .
Bovendien schuwde hij excuses niet.
“Bedankt dat je bij me terug bent gekomen”, zei ze tegen het publiek nadat ze een geweldig “Easy on Me” had gezongen terwijl ze naast pianist Eric Wortham II zat.
Het was de eerste van verschillende mea culpa’s voor het trotseren van de menigte fans die van over de hele wereld waren afgereisd om zijn inaugurele locatie bij te wonen.
Maar Adele was eerlijk toen ze aan het einde van de show zei dat annuleren “het slechtste gevoel was dat ik ooit heb gehad, maar de beste beslissing die ik ooit heb genomen”.
Wat duidelijk is aan “Weekends with Adele” is dat elke show anders zal zijn dankzij de ongefilterde, informele en verhalende interacties.
Haar look was pure glamour: een nauwsluitende donkere jurk (die ze vrolijk onthulde met zwarte panty’s) en luxueus honingkleurig haar dat over haar blote schouders viel.
Maar de sfeer was “een paar pinten en een Engelse pub” – ordinair, emotioneel en volledig zonder script (“Was je op een poolparty?” plaagde hij enkele laatkomers). Ze gaf haar spraakzaamheid de schuld van zenuwen, maar elke Adele-acoliet weet dat ze de hele twee uur van de show kan besteden aan het uitdelen van hilarische anekdotes.
Hoewel er veel interactie met het publiek was (voordat fans op het lagere niveau vanuit de gangpaden begonnen te kletsen met “When We Were Young”), wilde Adele duidelijk dat de focus van deze show op de muziek zou liggen.
Elk nummer, of het nu gaat om een nieuwkomer (“I Drink Wine”, van zijn Grammy-genomineerde album “30”) of een klassieker uit de catalogus (“Send My Love” [To Your New Lover]”, uitgevoerd onder felroze licht), was Adele’s stem net zo onberispelijk als haar gebeeldhouwde wenkbrauwen en French manicure.
Feest als een rockster: Maar wees bereid om te betalen voor VIP-pakketten en extra’s
Terwijl de show rustig begint, met alleen Adele en Wortham op het podium, maken haar zeskoppige introductie en het opvallende “Skyfall”, een 24-koppige strijkerssectie, duidelijk dat ondanks het spektakel, de essentie het lied is. .
Adele bleef de hele show in dezelfde jurk en verliet na ongeveer 90 minuten even het podium om plaats te maken voor de productie-elementen bij “Set Fire to the Rain”: een podiumlange waterval, die in botsing komt met vuur van de vloer en een piano verdrinkt Dat
Het enorme podium omvat ook muren van videoschermen rondom de zaal – Adele’s expressieve ogen en stralende glimlach waren vaak te zien – en glijdende platforms voor bandleden.
Adele vulde de setlist met 20 nummers op briljante wijze met enkele van haar favorieten, zoals de soul-pop vocale triomf ‘God Only Knows’, de roodlicht-pulserende roodlicht-werpende uitvoering ‘Rumor Has It’ en het eeuwig kwetsende ‘Iemand zoals jij’.
Maar hij dacht ook na over zijn keuze van liedjes – en hun plaatsing.
Het rauwe ‘Rolling in the Deep’, de vuistpompende mars vergezeld van op de heupen slaande Adele en haar drie back-upzangers, leek de voor de hand liggende finale.
Foto’s: Bekijk de beste Grammy-genomineerden voor 2023
In plaats daarvan leunde hij naar het slotnummer van de jaren ’30, het elegante ‘Love is a Game’. De combinatie van strijkers en orgels, het in pastelkleuren badende podium en de hartvormige confetti die uit de adem sijpelde, dompelden het lied onder in filmische schoonheid.
Terwijl de band het nummer naar de laatste noten bracht, verdween Adele in een wolk van sprookjesstof, zoals fans echt – eindelijk – de muzikale spiegel zagen.
