In zijn nieuwe memoires Friends, Lovers and the Big Terrible Thing vertelt Matthew Perry over zijn overwinning. drugs- en alcoholverslaving – een decennialange strijd die hij probeerde te verbergen voor familie, vrienden en medesterren.
Behandelcentra en eenvoudige woonvoorzieningen hebben hem op weg naar herstel geholpen, vertelde hij eerder deze week aan de New York Times. Bij Anonieme Alcoholisten worden drie leden gesponsord, maar het anonieme aspect van het programma wordt niet verkocht.
“Het suggereert dat er een stigma is en dat we het moeten verbergen”, vertelde Perry aan de Times Sunday. “Dit is trouwens geen publieke opinie.”
Al meer dan een halve eeuw biedt de Anonieme Alcoholisten een gevoel van veiligheid, of zoals Perry het noemde, ‘de gave van anonimiteit’ aan een probleem dat nog steeds diepgaand is. verkeerd begrepen Sommige deskundigen maken zich zorgen dat de druk om alcoholisme te verbergen, de geïnternaliseerde schaamte kan bestendigen die mensen ervan weerhoudt om behandeling te zoeken. Maar dit recht op privacy is vaak de beslissende drijfveer om hulp te zoeken.
“We willen een omgeving creëren waarin ze actief hulp zoeken”, zegt Keith Humphreys, directeur van het geestelijke gezondheidsbeleid van Stanford University. “Dus AA zegt: ‘Kijk, we weten dat dit een aandoening is waar mensen heel sterk over oordelen. We weten dat je je misschien schaamt en je bent misschien bang dat je collega’s of familie je zullen beoordelen. Dus bieden we anonimiteit aan.’ — het is belangrijk om die optie te hebben.” .
De rol van anonimiteit bij het herstel van verslaving
Anonieme Alcoholisten is opgericht in in Akron, Ohio 1935, en een van de belangrijkste huurders is een toewijding aan het handhaven van persoonlijke anonimiteit. Volgens haar website biedt dit bescherming aan alle leden en vooral nieuwkomers, zodat openbaarmaking hun keuze blijft.
Het woord ‘anoniem’ is een keuze, zegt AA, geen verplichting. Het is bedoeld om zoveel privacy te bieden als een persoon wil.
Er zijn veel redenen waarom mensen ervoor kiezen om hun verslaving geheim te houden. Vaker wel dan niet, is de angst voor oordeel algemeen, vooral in een cultuur die middelengebruik nog steeds demoniseert als een ‘moreel falen’ in plaats van een ziekte.
“AA biedt veilige ruimtes waar mensen naartoe kunnen gaan om hun verslaving te identificeren en erover te praten, die zich misschien verbannen voelden door familieleden of de samenleving in het algemeen”, zegt Holly Sawyer, professor en directeur van Drexel University’s Master of Arts in Addiction Counseling. . “Dus als je deze gemeenschap hebt waar iedereen anoniem kan zijn, krijg je het gevoel dat je niet alleen bent, je wordt niet beoordeeld.”
Er is echter vaak een extra laag schaamte die gepaard gaat met het verbergen van dingen, zegt Humphreys. “Het zorgt ervoor dat ze zich waardiger voelen en, paradoxaal genoeg, ‘Weten mensen het?’ of “Wat denken ze over mij?” Het kan het probleem nog erger maken.” Sommige mensen isoleren zich bijvoorbeeld of vervreemden geliefden die wantrouwend zijn. Alleen al stress kan anderen ertoe aanzetten meer naar middelen te grijpen.
Meer:Waarom is het nog steeds zo moeilijk om niet te drinken?
Afwijzing van afhankelijkheid
In een ideale wereld zouden mensen zich comfortabel en veilig genoeg moeten voelen om hun verslaving en herstel publiekelijk en zonder schaamte bekend te maken. Maar ondanks groeiend bewustzijn, is het stigma van middelenmisbruik nog steeds diep geworteld in onze samenleving. Volgens de NSDUH van 2019 kreeg slechts 7% van de mensen ouder dan 12 jaar met een alcoholverslaving een behandeling.
En het is waarschijnlijk dat veel mensen de aard van verslaving nog steeds niet volledig begrijpen. Charles Ingoglia, president en CEO van de National Council on Mental Wellness, is van mening dat de nadruk op zelfstigma cultureel is, maar wat moeilijker is om mee om te gaan, is het al lang bestaande maatschappelijke stigma van een negatieve houding over wat verslaving is en wat niet. – discriminatie brengen. Uit eerder onderzoek is gebleken dat de meeste deelnemers aan het onderzoek geen verzekering, huisvesting of werkgelegenheidsbeleid voor drugsverslaafden steunden.
In zijn ervaring in het werken met mensen in herstel, zegt Ingogli dat ze vaak transparant willen zijn, maar “ze vragen zich af hoe ze in de samenleving worden gezien. ‘Zal ik tweede worden? Hoe zal ik worden gediscrimineerd?’ Ze moeten zich vaak afvragen of ze hun kinderen zullen verliezen of dat ze geen baan of huisvesting krijgen.”
Er is niets mis met je identiteit willen verbergen tijdens een AA-bijeenkomst of aarzelen om je dierbaren over je ervaring te vertellen. Maar om dat alomtegenwoordige stigma te doorbreken, zegt Sawyer, gaat het niet om stilte en anonimiteit, maar om openheid en mededogen.
“Het gaat er niet om het account anoniem te houden, want dat is je recht als je ervoor kiest”, zegt hij. “Maar we moeten het bewustzijn vergroten en erover praten als het gaat om stigmatisering, vooral met beroemdheden die zo’n groter bereik hebben en het kunnen normaliseren als ze er openlijk over praten.”
Hoe ‘simpel’ zijn deze drankjes?:Dit is waarom ze zo populair zijn.
Iemand die geen alcohol drinkt?:Dat gaat je niets aan.
Als je bang bent dat je een alcoholprobleem hebt, kan de NIAAA Rethinking Drinking-website je helpen om je relatie met alcohol te beoordelen en te beslissen hoe je verder moet. Ga voor informatie over alcoholbehandeling tijdens de COVID-19-pandemie naar de NIAAA Alcohol Treatment Navigator.
