Transgenders vormen een klein percentage van de Amerikaanse bevolking. Maar honderden rekeningen in het hele land bedreigen het vermogen om te groeien.
“Dear Noah: Pages from a Family Diary” (dinsdag in première op DOC NYC’s Meet the Press Film Festival) is een korte documentaire van NBC OUT die het verhaal vertelt van Katie Laird en haar 15-jarige transgenderzoon Noah. Houston, Texas, die ervoor kozen om hun geboorteplaats Texas te verlaten voor een veiliger toevluchtsoord in Denver, Colorado, uit angst voor de gevolgen van transwetgeving.
Deze Trans Awareness Week is een van de vele films, series en documentaires die we kunnen ontdekken om onszelf beter te informeren over de transgenderervaring.
“Op dit moment is er een gecoördineerde en opzettelijke desinformatiecampagne gericht op transgenders, vooral jonge mensen”, zegt Alex Schmider, filmmaker en directeur van GLAAD’s transgendervertegenwoordiging. “Het is belangrijk dat mensen op zoek gaan naar geloofwaardige bronnen en experts.”
Belangrijk:Moeten transgenderjongeren toegang hebben tot genderbevestigende zorg? Waarom verboden ‘wreed’ en ‘gevaarlijk’ zijn
Anti-transwetgeving en ‘Dear Noah’
Voor achtergrond: Transgender-volwassenen maken minder dan 2% uit van de Amerikaanse bevolking; Ongeveer 5% van de jongvolwassenen identificeert zich als transgender of non-binair. Volgens de mensenrechtencampagne zijn er in 2022 meer dan 300 anti-LGBTQ-wetten ingediend.
De gouverneur van Texas, Greg Abbott, vaardigde in februari een bevel uit voor de kinderwelzijnsdienst van de staat om aanbieders te onderzoeken die genderbevestigingszorg bieden aan jongeren. (Een districtsrechter verleende tijdelijke bescherming tegen het bevel van Abbott aan de families van PFLAG-leden in een rechtszaak aangespannen door Lambda Legal en de American Civil Liberties Union of Texas.)
Wat “Dear Noah” vertegenwoordigt, is geen groots politiek spel. Het toont de maanden van een gezin dat worstelt met onvoorstelbare kansen omdat van enkele van de grote politieke spelletjes die politici spelen.
“We maakten een heel, heel moeilijk deel van ons leven door, maar op een vreemde manier hadden we gemoedsrust dat wat we doormaakten niet voor niets zou zijn”, zegt Katie Laird.
Toen Laird zag dat de genderbevestigende voogdij in Texas in gevaar was en de grote dreiging haar kinderen te verliezen, maakte ze de moeilijke keuze om de staat te verlaten.
Ze wist hoe belangrijk het was om het verhaal te documenteren en voelde zich veilig bij de verslaggevers en daarna bij een grotere documentaireploeg: “We wisten dat we het konden, ook al was het moeilijk en deed het pijn. Maar we voelden dat het nodig was. We had een andere positieve kijk op de menselijkheid van transkinderen en hun families nodig. die hadden we.”
Als je verliest:Omdat staatswetten gericht zijn op transgenderkinderen, vluchten gezinnen en worden ze ‘politieke vluchtelingen’.
En dat zijn de scènes in de film: fragmenten van een eenvoudig leven te midden van chaos. Laird zet Noah af bij school. Noah gaat met zijn broer wandelen met de hond. Noah skateboarden, gitaar spelen. Maar hij verzacht het moment ook niet: Laird huilt vaak, we zien tekenen van zelfbeschadiging in Noah’s armen en dan begint natuurlijk de realiteit dat ze het huis moeten verlaten.
NBC wilde ook het moment vastleggen en had de middelen om het visueel te laten werken. “Vertrouwen in dit soort verhalen is de sleutel, en dat vertrouwen dat Katie had met de verslaggevers, met de producenten, stelt ons op dit moment echt in staat om die familie van dichtbij te bekijken”, zegt Catherine Kim. , SVP, wereldwijd digitaal nieuws voor NBC News en MSNBC. De documentaire wordt uitgezonden op NBC News NOW op 18 november om 22.30 uur ET later op de Peacock.
Hoewel de familie dankbaar is dat ze in Denver zijn, “zijn we diepbedroefd dat we ons huis moeten verlaten”, zegt Laird.
Leg de sleutel uit:Wat u moet weten over genderbevestigende zorg voor transgender en non-binaire gemeenschappen
“Laat mensen bepalen wie ze zijn”
Verhalen zoals die van Noah legden het trauma en de vreugde van je leven vast; de laatste ontbreekt ernstig in mediarepresentaties van transgenders.
Schmider moedigt “media aan om hun visie uit te breiden tot voorbij transitie, tragedie en trauma en modernere verhalen over liefde, keuzevrijheid en acceptatie te delen.”
Volgens Laird is het meest opmerkelijke “(over de transgemeenschap) niet trans zijn. Sterker nog, het is dat ze dergelijke tegenslagen hebben overwonnen, dat ze diep in zichzelf zijn gegaan en in veel gevallen in staat zijn geweest om kom aan de andere kant en leef ongelooflijk mooie, hoopvolle en liefdevolle levens.
Fictieve verhalen zijn ook gunstig voor het onderwijs. “Je kunt trans- en cis-mensen in bepaalde contexten presenteren, waardoor ze niet alleen kunnen zien wat ze delen en het belang van die gedeelde menselijkheid, maar misschien is het verschil tussen hen niet zo groot”, zegt bijdrager Traci Abbott. Hoogleraar Engels en mediastudies aan Bentley University en auteur van “The History of Trans Representation in American Television and Film Genres.”
zag je Naarmate anti-LGBTQ-retoriek groeit, vormen wetten voor kiezersidentificatie hindernissen voor duizenden transgenderkiezers
“Laat mensen definiëren wie ze zijn, en ga dan van daaruit,” voegde Abbott eraan toe.
Overweeg voor meer informatie deze recente suggesties voor fictie en non-fictie van GLAAD:
Televisie:
- “9-1-1: Eenzame Ster” (Vos)
- Doodlopende weg: Paranormaal Park (Netflix)
- Dag één (Hulu)
- Goed probleem (vrije vorm)
- Hartstopper (Netflix)
- Houding (FX)
- Queer als Folk (pauw)
- Gered door de Bells (Pauw)
- Sense8 (Netflix)
- Soort (HBO Max)
- Het L-woord: Generatie Q (Showtime)
- The Umbrella Academy (Netflix)
- Gif (HBO Max)
Films/documentaires:
- Alles is mogelijk (Amazon Prime Video)
- Wendell en Wild (Netflix)
- Het spel veranderen (Hulu)
- Openbaarmaking (Netflix)
- Blijf aan boord: The Leo Baker Story (Netflix)
- Donder zijn (VOD)
- Agnes inlijsten (binnenkort in theaters)
Assistent: Marc Ramirez
